Ο ρόλος των γονέων στον αθλητισμό
Η παρουσία των γονέων στην αθλητική καριέρα του παιδιού είναι σημαντική. Ο ρόλος των γονέων είναι η εξασφάλιση ενός καλού οικογενειακού περιβάλλοντος, η κάλυψη της ιατρικής περίθαλψης, η μετακίνηση, η στοργή, η οικογενειακή φροντίδα που προσφέρεται τόσο από τη μητέρα όσο και από τον πατέρα και τα μεγάλα αδέρφια.
Η άμεση σχέση των γονέων με την αθλητική ζωή του παιδιού είναι η παρουσία τους στις προπονήσεις και τους αγώνες, και η καλή τους σχέση με το σύλλογο και τον προπονητή.
Τα προβλήματα παρουσιάζονται σ' αυτό το σημείο.
Δημιουργείται δηλαδή μια συναισθηματική φόρτιση "μεταξύ γονέων και προπονητή-συλλόγου που πολλές φορές το ένα μέρος πιστεύει ότι αδικείται απο το άλλο.
Οι γονείς νομίζουν πολλές φορές ότι το παιδί τους είναι ταλέντο και "έτοιμος πρωταθλητής" και ότι αν η προπόνηση γινόταν καλύτερα το παιδί θα είχε πολύ περισσότερες επιτυχίες.
Οι γονείς πάλι παραπονιούνται, ότι οι παράγοντες του συλλόγου αδικούν το παιδί τους και ότι ο σύλλογος φταίει για όλα.
Συνήθως τα παραπάνω προβλήματα ξεπερνιούνται και οι γονείς αργά ή γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι τουλάχιστον δεν είναι προπονητές. Γίνεται αυτονόητο ότι το παιδί που βρίσκεται ανάμεσα σε τόσες συγκρούσεις πληρώνει όλες τις δυσάρεστες καταστάσεις με αποτέλεσμα να έχει πολλά προβλήματα όχι μόνο προπονητικά αλλά και ψυχολογικά. Το ερώτημα είναι πάντα τι πρέπει να κάνουν οι γονείς στο γήπεδο.
Η δημιουργία συλλόγων γονέων στις αθλητικές κοινότητες νομίζουμε ότι είναι οι παράγοντες που μπορούν μέσα απο ένα διάλογο να λύσουν το πρόβλημα της επέμβασης των γονέων στη δουλειά του προπονητή και τις οργανωτικές ευθύνες του συλλόγου (Eady, 1972).
Ομως ο θετικός ρόλος των γονέων στην αθλητική ζωή του παιδιού είναι αναμφίβολα παραδεκτός. Οι γονείς πρώτα ωθούν το παιδί τους να γραφτεί στο σύλλογο και αυτό δεν πρέπει να λησμονιέται ποτέ. Η μικρή ηλικία του παιδιού τούς αναγκάζει να αφιερώνουν πολλές ώρες στο γήπεδο και αυτό τους κάνει με τον καιρό να θεωρούν το γήπεδο σαν κοινωνικό τους χώρο.
Οι μεγάλες κοινωνικές επιβαρύνσεις και κυρίως η θυσία της προσωπικής διασκέδασης για μια κολυμβητική διάκριση κάνει τους γονείς να μετατρέπουν το φυσιολογικό ενδιαφέρον σε υπέρμετρο "άγχος".
Οι γονείς πρέπει να θεωρούνται απο πλευράς συλλόγου και προπονητή ως συνεργάτες, αφού πολλές φορές αυτοί κάνουν το παν να στηρίξουν ηθικά το παιδί τους επαναλαμβάνοντας τις συμβουλές του προπονητή.
Η μητέρα συνήθως παίζει έναν πολύ θετικό ρόλο στο ηθικό μέρος χρησιμοποιώντας το μητρικό φίλτρο καταλυτικά σε δύσκολες καταστάσεις. Ο πατέρας ενισχύει το ηθικό μέρος με κίνητρα οικονομικά και με παροτρύνσεις ηθικές (Eady, 1970).
Οι γονείς πρέπει να συνεργάζονται με τον προπονητή σε θέματα δίαιτας, ρύθμισης διακοπών, υγείας, μετακίνησης και γενικά στην οργάνωση της ζωής του παιδιού.
Πρέπει όπως φαίνεται απο τα παραπάνω η συνεργασία να βασίζεται σε μια αμοιβαία εκτίμηση και μια παραγωγική συνεργασία.
Φυσικά τα προβλήματα σχεδόν εξαφανίζονται όταν τα παιδιά αρχίζουν να μετακινούνται μόνα στο γήπεδο. Τότε (γύρω στα 14) ο αθλητής δημιουργεί τη δική του γνώμη για καθετί και η επέμβαση του γονέα σε προπονητικά θέματα δημιουργεί άλυτα προβλήματα (Smith, 1976).